Śmierć i przebywanie zmarłego przez dłuższy czas w zamkniętym pomieszczeniu niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw. W zależności od stopnia rozkładu i przyczyny śmierci następuje skażenie miejsca znajdowania się zwłok, jak również całego pomieszczenia. Czyszczenie takiego lokalu należy przeprowadzić kompleksowo, aby usunąć nie tylko skażone sprzęty, zdezynfekować powierzchnie, ale także zlikwidować materiał biologiczny, który może być źródłem zakażeń. Dlatego też osoby, które podejmują się sprzątania po zgonie, muszą być odpowiednio wyposażone w maski chroniące drogi oddechowe oraz specjalną odzież ochronną.
Rozkładające się ciało zmarłego jest źródłem wielu szkodliwych dla zdrowia substancji, które mogą wywołać dolegliwości ze strony układu oddechowego, a także pokarmowego czy krążenia. Do najważniejszych z nich, zwanych „jadami trupimi” należą:
- kadaweryna (z łac. cadaver – trup, zwłoki) to nieokreślonej barwy oleista ciecz powstająca w wyniku dekarboksylacji lizyny (aminokwas), ma bardzo nieprzyjemny zapach i jest szkodliwa, gdyż uszkadza układ krążenia
- putrescyna – powstaje w wyniku dekarboksylacji ornityny (również rozkładu białka), może być toksyczna w dużych dawkach, jest odpowiedzialna za nieprzyjemny gnilny zapach
- neuryna – powstaje w wyniku rozkładu alkaloidu – choliny, np. w czasie rozkładu tkanek, jest trująca
- metyloguanidyna – to również aminokwas powstały wskutek rozkładu zwłok i postępującego procesu gnilnego.
Wymienione substancje zaczynają zagrażać współmieszkańcom już w 10 godzin po zgonie danej osoby.